Vakanties vieren!

Allereerst bedankt voor jullie reacties, doet me echt goed.
En iedereen die ik de afgelopen tijd vergeten ben te feliciteren :S, Alsnog gefeliciteerd met je verjaardag!

Dit keer een lang verhaal, omdat ik deze weken behoorlijk wat heb gedaan en gezien.

Helaas is de vakantie omgevlogen. De 2 weken in Oostenrijk met mijn ouders en Mika waren erg leuk en gezellig. Donderdagavond kwamen ze hier in Heidenheim aan. Was weer super om ze te zien. Vrijdagochtend moest ik nog werken en zijn ze naar het Steiffmuseum gegaan. ’s Middags hebben we gelopen in Eselsburger Tall en ’s avonds uit eten in een Duits restaurant. Zaterdag was het dan zover en zijn we naar Worgl, Oostenrijk gereden. Elke dag hebben we hier wel iets gedaan. Zo zijn we verschillende keren met de kabelbaan omhoog gegaan en zijn dan naar onder gewandeld. Het was al weer een paar jaar terug dat ik in de bergen heb gewandeld. Erg mooi om zo hoog te zijn en de hele omgeving te kunnen zien. Mika vond het allemaal ook erg leuk. Vanuit de kabelbaan de koeien bekijken en boven als een berggeit wandelen.
Ook zijn we naar verschillende steden geweest. Zo hebben we Innsbruck bezocht. Een mooie stad, met oude gebouwen. Hier is ook een gouden dak. Mijn collega had hier al over verteld en ik dacht dat er een heel groot gouden dak zou zijn. Dit viel tegen, want het was maar een klein dak. Maar voor de tijd dat het gebouwd is, was dit natuurlijk een hele uitgave. Verder zijn we lekker door Innsbruck gelopen en hebben wat gebouwen bekeken. Ook was er een tentoonstelling van swarowski waar we hebben gekeken.
We zijn naar Kufstein (een plaats verderop) gefietst. Kufstein is een kleine plaats, maar wel een mooie met oude gebouwen en ook een oude straat. Daarnaast wordt er iedere dag om 12.00 uur een orgelconcert gegeven die je in de hele stad kon horen.
Ook hebben we verschillende geocaches gedaan. Dit is een speurtocht met de gps waar je opzoek moet gaan naar een ‘schat’. Daar ligt dan vaak een doos met een logboek waar je inschrijft dat je de schat gevonden hebt. Daarna leg je de doos weer op zijn plek zodat andere mensen het ook vinden kunnen.
Dit hebben we ook in Rattenberg gedaan, de kleinste stad in Tirol. Ook deze stad was weer erg mooi. Het wordt ook wel het Venetië van Oostenrijk genoemd, omdat hier, net zoals in Tirol, veel glasblazers zijn. Er waren dan ook veel winkels waar je spullen van glas kon kopen.
Papa en ik hebben ook nog 2x gemountainbiked.
Met het weer hebben we redelijk geluk gehad. Eerst week was het mooi weer en heeft het alleen ’s avonds geregend, de tweede week was wat minder met veel regen. Ondanks dat was het een super vakantie en Oostenrijk is zeker voor herhaling vatbaar.
De zaterdag dat we terug in Duitsland waren zijn we hier in Heidenheim nog naar het natuurtheater geweest. Daar was de voorstelling de blues brothers te zien. Dit wordt door allemaal vrijwilligers uit Heidenheim en omgeving gedaan. Was een erg goede voorstelling.
Maandag zijn papa, mama en Mika weer naar huis gereden en moest ik weer aan het werk (helaas).

Omdat ik het geocaches erg leuk vind, heb ik gekeken of er hier in Heidenheim ook geocaches te vinden zijn. En natuurlijk zijn die er.
Dus ben ik er met mijn fiets op uit gegaan en heb er 7 gedaan. Helaas kon ik er 1 niet vinden, was het bij 2 punten te druk om te zoeken (je moet goed oppassen dat andere mensen niet zien dat je de doos vind, anders heb je kans dat ze het meenemen). Maar toch nog 4 andere gevonden. Was dus een geslaagde dag.

Via groupon had ik een waardebon gekocht voor een tandemsprong. Nadat dit al een keer door slecht weer was afgezegd, was het nu dan echt zover. Daar aangekomen kreeg ik samen met twee andere jongens uitleg over alles. Daarna zouden we om beurten gaan springen omdat er maar één instructeur was. Ik zou als derde gaan en heb ik eerst buiten gekeken hoe andere mensen sprongen en landen. Het was vandaag super weer met veel zon en wat wolken, waardoor je van onder kon je goed zien hoe de mensen uit het vliegtuig vormen en ook hoe de parachute opent. Er sprongen meerdere groepen die in de lucht een figuur vormde, erg mooi om te zien. Nadat er nog iemand voor mij sprong, was het dan eindelijk mijn beurt.
Ik kreeg een overal en een tuigje aan. Daarna nog de laatste instructies en dan was het tijd om het vliegtuig in te stappen. Ik zat met de instructeur helemaal achterin en voor en naast mij zat een hele groep die met zijn alle ging springen. We moesten naar 4000 meter hoogte en met zon klein vliegtuigje duurt dat even. Maar dit vond ik al mooi op zich. Super om zo hoog te gaan en alles goed kunnen zien. Intussen ook nog een herhaling van de instructies. Toen we bijna op 4000 meter waren, moest ik de bril opzetten en werd de deur geopend. Voor ons sprong eerst de groep eruit. Pfff wat een gek gezicht een stuk of 8 mensen die staand en achterstevoren uit een vliegtuig springen. Gelukkig deden wij het rustig aan en schoven we naar de deur. Daar zat ik dan met mijn benen uit het vliegtuig, zonder vaste bodem onder mij. Dat was wel even een raar gevoel. Daarna nog een stukje verder naar voren en ik hing uit het vliegtuig. Mijn instructeur zat nog in het vliegtuig. Nog één keer in de camera kijken, nek naar achter en daar gingen we. Met een salto het vliegtuig uit. Het eerste stukje van de vrije val heb ik alleen maar naar beneden gekeken, maar daarna heb ik alleen maar genoten. Je merkt amper dat je zo snel naar beneden valt. Een super gevoel om zo vrij naar beneden te vallen. Daarna gaat de parachute open, al duurt dat ook nog 300 meter voor dat die helemaal geopend is. Op dat moment is het totaal stil en het geruis van de vrije val is weg. Heerlijk rustgevend. Onder mij zag ik onze schaduw in een regenboog die op een wolk zat. Super mooi en natuurlijk gingen we dwars door de wolk heen. Heb ik altijd al eens willen doen. Ik mocht zelf ook nog de parachute besturen en toen hebben we nog verschillende rondjes om de eigen as gemaakt. Ook dat was natuurlijk super. Helaas was het voordat ik het wist al weer voorbij. Maar dit is zeker voor herhaling vatbaar!!

In het natuurtheater was ook nog een kindervoorstelling te zien, Pipi langkous. Daar ben ik ook naar toe geweest. Ook dit was een leuke voorstelling en ik herkende veel dingen uit de film.

De voetbal is inmiddels ook weer begonnen. Ik heb twee weken van de voorbereiding gemist, maar qua conditie kan ik het allemaal goed bijhouden.
Ook een teambuildingsdag gehad. Eerst moesten we een klein stukje hardlopen, dit viel erg mee was maar 15 minuten, waarvan alleen het eerste stuk heel erg steil was. Daarna moesten we doormiddel van goede samenwerking een parcours met touwen, palen en bruggen af leggen. Erg leuk om te doen. ’s Middags hebben we ge gebarbecued en daarna stond er nog een training op het programma.
De eerste wedstrijden heb ik er ook op zitten. Eerst een oefenwedstrijd tegen een team die op het zelfde niveau speelt. Uiteindelijk hebben we met 2-1 gewonnen en heb ik mijn eerste doelpunt gemaakt. Ik hoop dat er nog meer volgen, al wordt dat wel iets lastiger nu ik ook op de links-back positie speel.
De eerste officiële wedstrijd is ook gespeeld. Helaas hebben we deze bekerwedstrijd met 3-1 verloren en liggen we meteen uit de beker. Kunnen we ons gaan richten op de competitie.
In de competitie gaat het goed. De eerste wedstrijd (was ik niet bij) hebben ze met 0-1 gewonnen en de tweede wedstrijd hebben we met 1-0 gewonnen. Dus hopelijk blijft het zo goed gaan.

En ik had ook nog iets om naar uit te kijken. Op 5 september stond mijn volgende vakantie voor de deur: 11 dagen naar Linda in Ierland. Ik had hier al erg naar uitgekeken, dus heb de dagen afgeteld. En toen was het eindelijk zover.
Vrijdag moest ik ’s ochtends nog werken en daarna ben ik ’s middags naar Eindhoven gereden. Vanaf daar zou ik zaterdag vliegen. Toen ik uit Nederland vertrok was het erg mistig en ik wist dan ook niet wat ik in Ierland kon verwachten. Want volgens Linda regent het er altijd. Nou in Ierland aangekomen, kon ik mijn jas meteen inpakken, want de zon scheen en het was super weer. Dit was eigenlijk elke dag zo. Linda die altijd maar klaagt over hoe slecht het weer in Ierland is en dat het zo vaak regent. Nou niks van waar, bijna iedere dag de korte broek aan.
Heb op het vliegveld de auto opgehaald en omdat het pas 12.00 uur was besloot ik om alvast ergens heen te rijden. Ik ben toen naar DonwPatrick Head geweest. Dit is een rots die midden in het water staat. Daar een tijdje rondgelopen en daarna naar de B&B in Castlebar gereden. ’s Avonds in Castlebar gegeten en toen kreeg ik een smsje van Linda dat ik langs kon komen. Snel alles opgegeten en naar Linda toe gereden. Voelde aan alsof we elkaar gister nog gezien hadden en niet een jaar terug. Die avond ook de vader van het gezin leren kennen.
Zondag door Castlebar gelopen en daarna naar Linda gereden. Daar kennis gemaakt met de moeder van het gezin en de oudste zoon. ’s Middags zijn we samen naar de Cliffs of Moher gereden. We hebben er wat langer over gedaan dan nodig, omdat de tomtom zin had om, om te rijden. De Cliffs of Moher is erg mooi. Een hele rij met hoge kliffen en een uitzicht over de zee zover je kijken kan.
Maandag moest Linda weer werken, dus moest ik mijzelf weer vermaken. Ik ben eerst naar Westport gereden. Een kleine plaats, waar je leuk kan rondlopen. Daarna door gereden naar Achill Island. Het grootste eiland dat bij Ierland hoort. Linda had al verteld dat er overal schapen lopen, zowel op de grasvelden als op de weg. En dat was dan ook het geval. Gelukkig gingen ze allemaal aan de kant en hoefde ik mijn auto niet uit om de schapen weg te jagen.
Vond onderweg ook nog een hond. Stond ineens voor de auto en ging niet meer aan de kant. Ik kijken waar die vandaan kwam, maar zag niemand. Hij bleef ook de hele tijd bij me. Ben nog even het strand op geweest en toen liep die ook met me mee. Was echt heel schattig. Daarna bij een restaurant gevraagd of die wisten waar de hond vandaag kwam. Bleek die bij het hotel te horen. Toen maar weer verder gereden. Ben het hele eiland rond gereden en heb af en toe even rond gelopen. Aan het eind van de middag had ik het hele eiland gezien en ben ik weer terug gereden naar Castlebar. Daar wat gegeten en toen terug naar de B&B om al mijn spullen in te pakken. De volgende dag zou het avontuur namelijk echt beginnen. Linda en ik op avontuur in Ierland.
Omdat Linda eerst nog moest werken, ben ik eerst naar het museum bij Linda om de hoek geweest. Hier wordt getoond hoe de mensen vroeger in Ierland hebben geleefd. Interessant om allemaal te zien.
Daarna naar Linda gereden en ook de jongste zoon van het gezin gezien. We hebben nog even gezellig een ijsje meegegeten en daarna zijn we weg gereden.
Onze eerste bestemming was Dublin. Eerst zijn we nog naar Wicklow Mountain gereden. Dit ligt op 15 minuten rijden van Dublin. Hier hebben we overblijfsels van een oud klooster met begraafplaats bekeken. Verder zou je in dit gebied mooie wandelingen kunnen maken. Lijkt me wel een mooie plek om in Ierland te wonen. Mooie natuur en Dublin ligt dicht in de buurt.
Toen naar de B&B gereden. Hier kregen we door één van de eigenaren al een hele introductie over Dublin. Maar er was nog veel meer te vertellen en dat zouden we de volgende dag te horen krijgen. ’s Avonds wezen eten en daarna door Temple bar gelopen. Dit is een toeristische trekpleister van straatjes met pubs en winkels. Wel leuk om een keer te zien, maar alles is echt af gestemd op toeristen.
Op woensdagochtend kregen we na het ontbijt een rondleiding op de kaart van Dublin. De eigenaar van de B&B vertelde wat er allemaal te zien was en waar we zeker heen moesten. Hij vertelde zoveel en cirkelde zoveel dingen op de kaart aan, dat Linda en ik niet meer wisten wat alle cirkels waren. Gelukkig hadden we al een beetje in ons achterhoofd wat we allemaal wouden doen.
Eerst zijn we naar de Guinnes Fabriek geweest. Dit is een museum waar je kan zien hoe het Guinnes bier wordt gemaakt. Ondanks dat Linda en ik allebei geen bier drinken was het interessant om te zien hoe het allemaal gemaakt wordt. Ook hebben we hier nog onze biertap-diploma behaalt. Zijn we natuurlijk heel erg trots op. Daarna zijn we door heel dublin gelopen en hebben we verschillende gebouwen bekeken en een beetje gewinkeld. ’s Avonds stond er nog wat leuks op de planning. Gezellig eten met papa. Hij had gezorgd dat hij in Dublin moest werken, zodat hij alvast een koffer van Linda mee naar Nederland kon nemen, zodat Linda eind oktober niet zoveel spullen mee naar Nederland hoeft te nemen. Was erg gezellig en het eten was ook lekker. Helaas kon papa het niet te laat maken, omdat hij de volgende dag weer moest werken.
Donderdagochtend ben ik naar het Trinity College geweest om het Book of Kells te bekijken.
Linda was hier al geweest dus die is gaan winkelen. Het Book of Kells werd in het jaar 800 geschreven door keltische monniken en bevat de vier evangelien van het nieuwe testament. Naast het Book of Kells zijn er nog meer oude manuscripten te zien. Indrukwekkend om te zien hoe ze dit vroeger allemaal met de hand hebben gemaakt. Helaas mochten er geen foto’s van gemaakt worden. Verder was er nog een oude bibliotheek te zien. Hier stonden heel veel boeken en er lagen ook nog wat oude manuscripten en oude voorwerpen.
Nadat Linda en ik allebei klaar waren zijn we naar Belfast gereden. We hebben onderweg ook nog het een en ander bezocht.
Eerst zijn we gestopt bij de Hill of Tara. Dit was vroeger een belangrijke plaats. Op deze heuvel werden vroeger de koningen van Tuatha De Danann gekroond. Het leek ons dan ook interessant om dit te bekijken. Daar aangekomen zagen Linda en ik alleen maar wat heuveltjes en verder niks. We hebben er wat rond gelopen, maar echt bijzonder vonden we het niet. We zijn toen weer weg gegaan en toen we bij de ingang kwamen zagen we een plattegrond en bleek dat we maar een klein deel hadden gezien en dat er nog veel meer te zien was. Achja, volgende keer misschien eerst maar kijken wat er allemaal te zien is.
Daarna doorgereden naar Bru na Boinne, grafheuvels. Linda dacht dat ze hier nog niet geweest was, omdat ze de naam niet kende. Toen we er bijna waren zagen we het al in de verte en zei Linda, ‘hier ben ik al geweest’. Kende ze het alleen de naam van één van de grafheuvels. Bru na Boinne is een archeologische vindplaats bij de rivier de Boyne, waar 3 grafheuvels te zien zijn. Wij hebben twee grafheuvels bezocht, Knowth en Newgrange. Bij beide kregen we een rondleiding en te horen voor wat het allemaal diende. Ik vond de grafheuvel Newgrange mooier. Dit is een heuvel die omringd is met stenen en aan de bovenkant met gras. Het is zo goed gebouwd dat het tegen wind en regen bestendig is. Ze gaan ervan uit dat in deze grafheuvel mensen zijn gecremeerd. We zijn hier ook binnen geweest en hebben gezien waar dit gebeurd is. Binnen werd ons ook verteld dat elk jaar rond 21 december de zon door de ingang schijnt en daardoor 17 minuten lang de grafheuvel van binnen wordt verlicht.
Nadat we alles hadden gezien zijn we weer verder gereden, nu door naar Belfast, oftewel naar het Verenigd Koninkrijk. Tot dat ik de reis naar Ierland had geboekt, wist ik niet dat dit deel bij het verenigd koninkrijk hoort en niet bij Ierland.
Ik merkte dit ook meteen op de weg. Er stond dat we 40 mochten rijden. Dus ik ga langzamer rijden en rij 40 km/u. Ik zie vervolgens alle auto’s voorbij rijden en denk ‘waarom mogen we hier niet harder rijden’. Toen viel opeens het kwartje, dit zijn natuurlijk mijlen. Achja, dit is mij daarna natuurlijk nog enige keren gebeurd.
’s Avonds kwamen we aan in Belfast. We zijn toen gaan zoeken naar een pub waar we konden eten en daarna weer naar het hotel terug gegaan.
De volgende dag hebben we een toer door Belfast gelopen. Eerst naar de Informatie geweest en gevraagd wat interessant is om te bekijken en daarna zijn we gaan lopen. We hebben onder andere de city hall, een kathedraal, een oude pub, klokkentoren, grootste markt van groot Brittannië en nog veel meer. Daarna hebben we een ‘black taxi’ genomen. Hier kregen we alles te horen over de tijd van the troubles, de strijd tussen protestanten en katholieken. In 1609 is dit conflict ontstaan toen de protestanten (engelse en schotten) het stuk land van de katholieken hebben afgepakt. Strijd tussen deze beide groepen hebben tot veel doden geleid. Ondanks dat in 1998 het goede-vrijdag-akkoord is ondertekend en er ‘vrede’ is tussen beide groepen is, hangt er toch een soort van spanning. In het centrum merk je hier weinig van, maar toen we met de taxi rond reden en langs The Murals reden, zag je dat er nog een Ierse en een engels gedeelte is. The Murals zijn muurschilderingen van zowel de Ieren als de Engelsen. Hierop zijn verschillende dingen te zien. Je kan ook goed zien of je in een Ierse of engelse wijk ben. Bij de Ieren zie je veel afbeeldingen en teksten over vrijheid en slachtoffers van the troubles, terwijl je in de engelse buurt vooral afbeeldingen en teksten ziet van mensen die voor engeland hebben gevochten. Daarnaast zijn stoepranden en lantaarn rood, wit, blauw geverfd om te laten zien dat de buurt van de engelse is. We hebben tijdens onze toer in de black taxi helaas weinig muurschilderingen gezien, maar wel veel over de geschiedenis gehoord en veel foto’s en krantenartikelen van vroeger gezien. Hierdoor heb ik nu een goed beeld over hoe het er vroeger aan toe ging. En als je bedenkt dat het pas (relatief) rustig is sinds 14 jaar, kan je begrijpen dat het nog altijd leeft onder de mensen in Belfast. Zo staat er nog steeds een muur/hek tussen beide wijken die ze dicht kunnen doen als er iets aan de hand is. Een raar idee om hier rond te lopen.
Omdat we zo weinig muurschilderingen hadden gezien, besloten we om de volgende dag zelf nog langs de muren te lopen. Eerst hebben we bij de informatie nagevraagd waar het beste onze Ierse huurauto neer konden zetten, zodat we geen verassingen te wachten stonden. Daarna hebben we de auto geparkeerd en zijn we gaan lopen. We hadden op de kaart een route uitgestippeld en aan de hand van een boek hebben we de muren bekeken.
We kwamen er toen ook achter hoe goed mijn kaart lees kwaliteiten zijn: Liepen bijna de snelweg op. Gelukkig floot iemand ons op tijd terug. Ook kwamen we nog een groot King Kong beeld tegen die iemand gewoon in zijn tuin had staan. Haha, zoiets zie je niet dagelijks.
Nadat we veel muurschilderingen hadden bekeken moesten we weer verder, want vandaag stonden er ook weer veel dingen op het programma.
Eerst zijn we naar het Glenariff Forest park gereden en hebben daar een wandeling gemaakt die naar een watervaal leidde. Dit was een mooie wandeling en de natuur was hier heel anders dan in de rest van Ierland. Het leek wel een tropisch regenwoud met zoveel groen en water.
Daarna zijn we verder gereden naar de Dark Hedges. 200 jaar geleden heeft de familie Stuart aan beide zijde van de weg een rij bomen gepland om indruk te maken op de bezoekers. Ook is deze plek gebruik voor de serie ‘games of thrones’. Op internet zag het er erg mooi uit en dus wilde ik hier graag naar toe. Daar aangekomen viel het een beetje tegen. Het was wel mooi om te zien, maar zag er niet uit zoals ik in mijn hoofd had. Waarschijnlijk is het er bij zonsopgang en ondergang mooier door het licht.
Daarna verder gereden naar carrick a rede rope bridge. Dit is een touwbrug die het vasteland verbind met een eilandje. De brug werd vroeger gebruikt door zalmvissers. De brug is 20 meter lang en hangt 30 meter boven de rotsen en de zee. Ik kon helaas niet goed vanaf de brug fotograferen omdat je snel moest doorlopen. Er stond namelijk een hele rij mensen te wachten en als iedereen op de brug foto’s zou maken, duurde het allemaal te lang.
’s Avonds sliepen we in het plaatsje Ballintoy, dit ligt in het noorden en hier heb je kans om het noorderlicht te zien. Linda en ik zijn na het eten in de auto gestapt en naar het strand gereden. Het was erg bewolkt dus de kans was klein dat we ook maar iets te zien kregen. Ik zat al helemaal klaar met mijn fototoestel en het wachten duurde ook wel erg lang. Linda is intussen in slaap gevallen en ik ben buiten wat gaan lopen. Na 3 uur wachten besloten we dat het wel mooi was geweest en zijn we terug naar het hotel gegaan.
Op zondag zijn we naar de Giant Causeway geweest. Dit zijn 40.000 basalt zuilen die zijn ontstaan door een vulkaanuitbarsting, 60 miljoen jaar geleden. De Ieren geloven in de legende dat het ontstaan is door een Ierse reus Finn McCool. Deze zou een pad door de zee (de causeways) hebben gebouwd naar Schotland om met zijn Schotse tegenstander Benandonner te vechten. Op het moment dat Finn in Schotland aankomt, ziet hij dat Benandonner nog reusachtiger is dan hijzelf en hij vlucht terug naar Ierland. Daar aangekomen, achtervolgd door de Schotse reus, vraagt Finn aan zijn vrouw om hem als baby te vermommen. Op het moment dat Benandonner in Ierland aankomt ziet hij de vrouw met de baby, waarbij hij schrikt van de grootte van het kind, aannemend dat de vader van zo'n groot kind vele malen groter en sterker zal zijn dan hijzelf en hij vlucht terug naar Schotland. Op zijn vlucht vernielt Benandonner het pad.
We hebben daar rondgelopen en heel veel foto’s gemaakt. Was echt mooi om te zien en gek dat zo iets ontstaan is.
Daarna doorgereden naar Dunluce Castle. Dit is een kasteel die op een klif is gebouwd en waarvan een deel naar beneden is gestort. Toen we daar aankwamen zagen we dat we 5 pond moesten betalen. Dit vonden we beide erg veel voor een paar muren die nog overeind stonden en we wouden dan ook weer weggegaan tot we zagen dat het open monumentendag was en het vandaag gratis entree. Dus tja als Hollanders ga je dan natuurlijk toch naar binnen. Het kasteel bestond nu alleen nog uit muren, maar was toch ook wel weer mooi om te zien.
Nadat we alles hadden bekeken zijn we doorgereden naar Derry/Londonderry. Deze stad staat ook bekend om zijn geschiedenis in de tijd van The Troubles. Vooral om Bloody Sunday. Op 30 januari 1972 was in Derry een schietpartij waar 14 ongewapende jongens/mannen werden neergeschoten door een britse soldaten na een vreedzame, maar door de Britten verboden demonstratie voor de burgerrechten.
Ook in Derry zijn muurschilderingen te zien en is een monument voor de slachtoffers van Bloody Sunday en ook een ander monument voor andere slachtoffers van deze strijd.
We kwamen in de middag uit en hadden dus niet zoveel tijd meer. We zijn toen over de stadsmuur gelopen en hebben wat rondgelopen. We besloten om de volgende dag nog een keer terug te komen om de muurschilderingen te kijken.
’s Avonds zijn we doorgereden naar Ballyliffin. In dit plaatsje is niks te doen en we hadden het ook alleen geboekt omdat je hier heel goed het noorderlicht zou kunnen zien. Aangekomen in de B&B hebben we eerst rustig aan gedaan en een beetje tv gekeken. Rond een uur of 11 besloten we om naar het strand te gaan. Ook vandaag was het weer bewolkt dus de kans was klein dat we iets te zien kregen. Wij weer wachten en wachten en nog wat langer wachten. Maar helaas ook vandaag hebben we niks gezien. Volgende keer beter.
Maandag was de laatste volle dag dat ik nog in Ierland was en dus de laatste volle dag dat Linda en ik nog samen wat konden doen. We zijn eerst terug gereden naar Derry. Daar zijn we langs de muurschilderingen gelopen. Hier waren er niet zoveel als in Belfast. Ook hier weer veel afbeeldingen van slachtoffers. We zijn ook nog naar het museum Free Derry geweest. Dit ging over de geschiedenis van Derry. Je hoorde en zag ook fragmenten over demonstraties en ook van Bloody Sunday. Op die manier heb ik een goed beeld gekregen wat hier allemaal is gebeurd.
’s Middags onze laatste ponden uitgegeven aan middageten en snoep en daarna doorgereden naar Sligo. Deze plaatst ligt dicht in de buurt van Castlebar en we hebben daar gewinkeld. En daar heb ik mijn Ierse rugbyshirt gekocht. Daarna weer doorgereden naar Castlebar en in de stad wat gegeten. Dit was nog wel een opgave want overal was de keuken al dicht. Gelukkig was er nog een pub waar we nog eten konden krijgen.
Na het eten zijn we naar ons hotel gereden. Toen we dit hotel boekte dachten we dat het heel luxe zou zijn. Daar aangekomen zag het er ook allemaal super mooi uit. Het leek wel een kasteel en van binnen was het ook mooi. De kamer was heel groot, maar verder niet bijzonder. Helaas waren we te laat om van het zwembad gebruik te maken. De volgende ochtend verheugde we ons al op het ontbijt, want in zon luxe hotel moet het wel goed zijn. Helaas viel dat vies tegen. Er was vooral keus uit een warm Iers ontbijt en verder wat yoghurt en muesli. Achja, het smaakte gelukkig wel goed.
Daarna was het tijd om onze spullen te pakken en naar Linda te rijden. Daar heb ik Linda afgezet, nog even blijven hangen, maar toen moest ik toch echt naar het vliegveld voor mijn terugvlucht.
Was echt gezellig om Linda weer te zien en om door Ierland te reizen. Jammer dat het allemaal weer voorbij is en ik weer naar Duitsland terug moest.
Maarja niet getreurd, binnenkort weer een lang weekend naar huis en dan komt Johanne nog op bezoek, dus de leuke dingen zijn nog niet voorbij.

Voor alle mooie foto’s onderstaande link weer kopiëren en plakken.
http://www.mijnalbum.nl/Album=3FF7SX8Y