Mijn laatste maand in Duitsland

In mijn laatste maand in Heidenheim heb ik nog veel ondernomen. Ik had hier ook alle tijd voor, omdat ik vanwege mijn knie nog steeds ziek geschreven was. Linda is ook de hele maand hier geweest, dus zijn we gezellig samen onderweg geweest.
Er stonden nog een paar plaatsen op mijn lijst die ik graag wou doen en verder hebben we plaatsen bezocht die ik nog wel een keer voor de 2e keer wou bezoeken. Toen we in Heidenheim terug kwamen, was alles behoorlijk wit. De winter was hier echt aangebroken. En eigenlijk heeft het de hele maand flink gesneeuwd, wat een mooi gezicht was.
Zo zijn we naar Stuttgart geweest. Eerst hebben we wat van de stad gezien en daarna zijn we wezen winkelen. Ondanks de vele winkels hebben we helemaal niks gekocht, behalve dan wat lekkers natuurlijk.
We zijn ook in het wildpark geweest. Dit was niet zo’n succes, omdat het door de aangetrapte sneeuw erg glad was. Het leek alleen net of Linda en ik de enige waren die hier last van hadden. Alle andere mensen liepen in normaal tempo, terwijl wij 2 keer zo lang over de route deden. Gelukkig deden de meeste dieren geen winterslaap en hebben we nog veel dieren kunnen zien.
Heidelberg was een van de plaatsen die nog op mijn lijst stond. Patiënten hadden aangegeven dat dit een mooie, oude stad is. En ze hadden niet gelogen. Eerst zijn we naar een kasteel geweest die boven op de berg staat. Vanaf hier had je een mooi uitzicht over de stad. Het kasteel zelf was ook mooi. In het kasteel stond een heel groot, oud wijnvat die wel iets van 4 meter hoog is. Waarom dit gebouwd is weet ik niet meer, maar dat zou wel door een hebberige koning zijn bedacht. Verder was er een apotheek museum, waar je kon zien hoe de apotheek er vroeger uitzag. Na het kasteel zijn we door de stad gaan lopen. In Heidelberg zijn veel oude vakhuizen, erg mooi om te zien. Verder natuurlijk weer gewinkeld, maar niks gekocht.
Ook zijn we nog in Ulm geweest. Hier heb ik Linda de mooie plekken laten zien en daarna hebben we de winkels van binnen bekeken. Ulm blijft nog steeds een erg leuke stad.
Waar ik al een lange tijd heen wilde was de bodensee (Bodenmeer). Van veel patienten had ik gehoord dat dit een erg mooi gebied is, met leuke kleine plaatsen. Wij zijn naar Lindau, Friedrichshaven en Meersburg geweest. Lindau en Meersburg waren allebei mooie steden. Beide oude steden, met mooie vakhuizen en kleine straten. Lindau is een eiland, dat verbonden is met een brug. In beide steden hebben we rond gelopen en alles bekeken. Friedrichshaven was niet zo bijzonder. Dit was een grotere stad en alles was moderner. Hier hebben dan ook maar even rondgelopen. Ik denk dat de bodensee nog mooier is in de zomer, dus misschien nog een keer terug voor vakantie.
In zuid Duitsland zijn een heleboel Schlösser (kastelen). Ik heb er dan ook veel bezocht. Samen met Linda ben ik naar Schloss Neuschwanstein geweest. Eerst moet je een kaartje kopen, waar een tijd op staat. Dit is de tijd dat je de rondleiding krijgt, want zonder rondleiding kan je het kasteel niet in. Om bij het kasteel te komen, moet je eerst een weg omhoog lopen. Er stond aangegeven dat dit 30 minuten duurt. We hadden nog 2,5 uur de tijd voordat de rondleiding begon, maar we besloten om toch vast omhoog te lopen, omdat we niet wisten hoe lang dat met mijn knie zou gaan duren. Uiteindelijk viel dit erg mee, want in een half uur waren we al boven. Hier opzoek gegaan naar een restaurant waar we konden zitten, maar die was er niet. Dus hebben we eerst maar foto’s van de buitenkant van het kasteel en de omgeving gemaakt en daarna in een hal de tijd uitgezeten. Omdat het gesneeuwd had, kreeg het kasteel nog meer een sprookjes uiterlijk. Daarnaast was de bossige omgeving ook erg mooi. Eindelijk was het dan zover en begon voor ons de rondleiding. Eerst moesten we heel veel trappen omhoog en daarna werden we door verschillende kamers geleid. Het is een mega groot kasteel, maar er zijn maar iets van 30 kamers die af zijn, omdat de koning geen geld had en uiteindelijk is overleden waarna het niet meer is afgemaakt. De kamers die er waren, waren allemaal erg mooi. In sommige kamers waren mooie muur- en plafondschilderingen. De rondleiding duurde maar een half uur en daarna zijn we weer naar beneden gelopen en naar huis gereden.
Van sommige plaatsen die we hebben bezocht, had ik nog nooit gehoord. Zo ook van Tubingen. Ik heb deze plaats uit mijn toeristenboek gehaald. Dit moest één van de mooiste steden in zuid Duitsland zijn. En het boek had gelijk, dit was een mooie stad. Ook hier hebben we weer door de stad gelopen aan de hand van een kaart en alles bekeken. Zoals in zoveel steden, waren hier ook weer veel oude vakhuizen. Erg mooi. We hebben aan de hand van het boek een route gelopen en zijn ook omhoog naar een kasteel gelopen. Nu is het geen kasteel meer, maar onderdeel van de universiteit. We konden ook niet naar binnen, maar alleen op het binnenplein lopen. Het was op zich mooi om te zien, maar niet zo bijzonder. Het stadhuis was van buiten beschilderd. Jammer alleen dat ze het nu aan het restaureren waren en daardoor konden we er maar weinig van zien. In deze stad hebben ook veel bekende mensen gewoond, al had ik geen idee wie deze mensen waren. Vooral schrijvers en dichters. De huizen hiervan staan er nog.
Ondanks dat het vaak heeft gesneeuwd, was het ook erg mooi weer. Daarom zijn we ook wezen lopen in Eselsburger Tall. Hier ben ik ook al 2 keer eerder geweest, maar heb blijft mooi. Deze keer waren er bijna geen mensen en daardoor hebben we veel dieren gezien. Als eerst kwamen we een reiger tegen. Die begon opeens te sluipen en greep toen iets van de bodem. Dit bleek een muis te zijn. Daarna liepen we verder en zagen we in de Brenz een bever zwemmen. Helaas was dit van korte duur, want hij verdween in zijn burcht. Daarna zagen we nog een ijsvogel voorbij vliegen en op een tak zitten. Zoveel dieren had ik hier nog niet gezien.
De stad Augsburg hebben we ook bezocht. Hier was ik in maart geweest, maar wilde ik graag nog een keer bezoeken. Daar hebben we ook weer alle bezienswaardigheden gezien.
Eén van de plaatsen die hoog op mijn lijstje stond, was de Breitachklamm (kloof). Ik heb dit eigenlijk altijd uitgesteld, met het idee dit komt nog wel. Uiteindelijk hadden Linda en ik dit al de hele tijd gepland, maar elke keer als wij er heen wouden gaan, was het gesloten wegens weeromstandigheden. Gelukkig hadden we toch geluk en was het dan eindelijk geopend. In de zomer is de kloof helemaal groen, maar in de winter wordt het omgetoverd in een ijs en sneeuw kloof. Ik vond dit erg mooi om te zien. Overal lag sneeuw en hingen grote ijspegels. We zijn helemaal door de kloof gelopen en aan het eind aangekomen kon je kiezen of je links, rechts of terug zou gaan. Wij hadden allebei geen idee waar we heen moesten, dus heb ik het aan iemand gevraagd. Die gaf aan dat links de rondgang was, dus wij besloten die kant op te gaan. Helaas had hij er niet bijgezegd dat dit niet door de kloof was, maar gewoon door het bos. Gelukkig was dit ook erg mooi en was het niet erg om hier te lopen. Alleen het laatste stuk was niks aan. We moesten een heel eind over de autoweg lopen. We hadden allebei het idee dat we helemaal verkeerd liepen, maar uiteindelijk zijn we weer bij de auto aangekomen.
Eén van de plaatsen die ik aan Linda wou laten zien, was het klooster in Neresheim. Hier was ik al geweest en ik was toen erg onder de indruk van het geschilderde plafond in de kerk. De vorige keer kon ik niet door de kerk lopen, omdat er toen monniken aan het zingen waren. Nu was dat niet het geval, dus kon ik alles nog beter bekijken. Heel erg mooi om te zien hoe gedetailleerd en met diepte het plafond geschilderd is.
Met mijn ouders en Linda was ik al naar de kerstmarkt in Rothenburg geweest. Omdat het toen al bijna donker was en we niet door de hele stad hebben gelopen, wou ik hier nog wel een keer naar toe. We hebben weer aan de hand van een kaart rondgelopen en alles bekeken. Rothenburg is een middeleeuwse stad en je voelt je dan ook in een filmdecor. Zeker nu er ook nog sneeuw lag. Er zijn niet zozeer bijzondere gebouwen, maar eigenlijk is de hele stad bijzonder. De hele stad bestaat uit vakhuizen en om de stad loopt een stadsmuur, waar je voor een deel op kan lopen.
Omdat het nog vroeg was besloten we door te rijden naar Dinkelsbuhl. Ook hier was ik al geweest, maar ik wilde Linda nog een mooie middeleeuwse stad laten zien. Onderweg begon het al te sneeuwen en dit werd alleen maar erger. Zo erg dat toen we op een tussendoor weggetje reden, het behoorlijk glad was. Zeker de rotondes waren glad en daar hebben we dan ook redelijk geslipt. Gelukkig kwamen we heelhuids aan, maar doordat het al donker was en het hard sneeuwde hebben we niks meer van de stad gezien.
We hadden bijna alle plaatsen van onze lijst bezocht en we besloten naar de Dierentuin in Stuttgart te gaan. Omdat het winter is, zitten veel dieren binnen. Het was een erg grote dierentuin en we zijn er uiteindelijk 6 uur in geweest. Vooral de gorilla-kinderen waren leuk, net echte kinderen. Op de wand kloppen waar de mensen stonden en er dan snel vandoor gaan.
De enige plaats die ik nog niet bezocht had en waar ik zeker heen moest gaan, was natuurlijk München. We zijn hier 3 dagen heen geweest zodat we alle tijd hadden om alles te bekijken. De eerste dag zijn we naar het voormalige concentratiekamp in Dachau geweest. Dit kamp is in 1933 als eerste concentratiekamp gebouwd. Dit is gebouwd als werkkamp en in eerste instantie kwamen hier politicus die het niet eens waren met de ideeën van Hitler. Daarna volgde eigenlijk iedereen die het er niet mee eens was of in de ogen van Hitler wat fout had gedaan. Ik vond het erg indrukwekkend om te horen hoe het hier vroeger aan toe is gegaan. Eigenlijk niet voor te stellen, dat dit bestaan heeft. In het kamp stonden nog 2 originele barakken, die zo ingericht waren als vroeger. Alle andere barakken waren weg, maar op de plek waar deze gestaan hadden lag nog de omtrek in stenen en het nummer van de barak, zodat je nog wel kon zien waar ze vroeger gestaan hadden en hoeveel het er geweest waren. De barakken waren ingericht voor 200 mensen, maar op het eind zaten er wel 2000 mensen in een barak. Daarnaast waren er nu monumenten te zien, voor de verschillende geloven van de gevangenen. Mocht je ooit in de buurt zijn, dan is dit zeker een bezoek waard.
Nadat we alles hadden bekeken en (Linda) alles hadden gelezen reden we verder na Munchen. Bij ons slaapadres aangekomen hebben we onze spullen neergezet en daarna de tram naar het centrum genomen. Omdat het al donker was hebben we niet veel bekeken en opzoek gegaan naar een restaurant. Na het eten de metro weer terug gepakt.
De volgende dag weer met de metro naar het centrum en daar opzoek gegaan naar een plek om te ontbijten. Uiteindelijk hadden we iets gevonden, maar dat was geen succes. We hadden allebei roerei besteld en dachten, dan krijgen we er vast wel brood bij. Maar helaas geen brood. Het ei van Linda was ook nog koud en ook de thee en ‘warme’ chocomel waren niet warm. Dus voor de volgende dag maar een andere plek zoeken om te ontbijten. Na het ontbijt hebben we aan de hand van een toeristenboek een route gelopen en alle belangrijke plekken bekeken. München is een mooie stad, met veel oude gebouwen en kerken. Een kerk was klein en behoorlijk vol met tierelantijntjes. We zijn ook nog even blijven kijken bij mensen die op een rivier surfen, geen windsurfen, maar golfsurfen. Een raar gezicht om te zien, omdat er op één plek een golf is en verder niet. Nadat we de hele stad hadden gezien, zijn we wezen winkelen.????? We hebben ook gekeken naar het klokkenspel boven het gemeentehuis. Eerst luiden de klokken en daarna begint het eerste deel te bewegen. Daar zie je een man en een vrouw achter een tafel zitten en daaromheen bewegen poppen. Het verhaal hierachter is, dat de man en vrouw een bruiloft geven van 2 weken lang en dat er een toernooi plaats vind. Je ziet op een gegeven moment ook 2 ridders op paarden die met elkaar de strijd aangaan. Daarna weer andere poppen en daarna komen de ridders weer op een paarden en steekt de ene ridder de andere ridder neer. In het tweede deel zie je dansende poppen. Het verhaal hierachter is, dat toen vroeger de pest heerste in Munchen, durfde de mensen de straat niet meer op, ook niet toen het voorbij was. Daarom ging een groep mensen dansend de straat op, om te laten zien dat het weer veilig was de straat om te gaan. Dit wordt nu nog iedere 7 jaar in het echt opgevoerd.
’s Avonds hebben we in een echt Duits restaurant gegeten. We hadden een typisch Duits gerecht genomen (weet niet meer hoe het heet). Het vlees was erg lekker, maar de groente die erbij zat was heel erg vies. Ook was het niet heel erg veel, dus besloten we om ergens anders nog een gebakje te eten. Dus wij opzoek naar een plek met lekkere gebakjes. Die hadden we al snel gevonden. Daar zagen we dat ze ook een uitgebreid ontbijtmenu hadden en dus hebben we daar de volgende dag ook ontbeten.
Omdat we eigenlijk de hele stad al hadden bekeken, maar van veel gebouwen en plekken nog niet het verhaal wisten, besloten we om met een stadrondleiding mee te gaan. We hadden geluk, want we waren de enige twee. Tijdens deze rondleiding hebben we veel plekken gezien, die we de dag ervoor ook hadden bekeken, maar nu kregen we er een verhaal bij te horen. Zo kregen we te horen dat Munchen een stad van de monnikken was, dat er een enorme kerk is gebouwd in maar 20 jaar, over de geschiedenis van Munchen en dat Hitler in Munchen is opgepakt door de politie. Het was een erg interessante rondleiding. Aan het einde van de rondleiding stonden we voor het bekende Hofbrauhaus waar zowel toeristen als locals komen. De mensen die hier vaak komen hebben ook een eigen kluisje waar ze hun eigen bierpull in bewaren. Als je zon kluisje wil hebben, moet je wel even geduld hebben, want er is een wachtlijst van 80 jaar! Ook heeft Hitler hier vroeger één van zijn toespraken gehouden. Wij zijn hier ook naar binnen gegaan en hebben hier een echte Duitse worst gegeten en naar de volksmuziek geluisterd. Daarna zijn we weer wezen winkelen en daarna weer terug naar Heidenheim gegaan.

Ik heb deze maand ook nog geholpen bij de training van de B-meisjes. Omdat het nu winterstop is trainen ze in de hal en spelen ze ook verschillende zaalvoetbaltoernooien. We hebben een erg talentenvolle groep en werden bij het eerste toernooi ook 1e. Het laatste toernooi moest ik het team alleen coachen, omdat de hoofdtrainer niet kon. Dit toernooi hebben we goed afgesloten en ook hier werden we 1e. Dit was een mooie afsluiter, van een leuk half seizoen. Ik heb beloofd dat ik nog een keer terug kom om ze aan te moedigen. Als aandenken heb ik van de meiden een foto van het team gekregen.
Ook heb ik van mijn eigen team afscheid genomen. In het eerste weekend van februari stond de eerste training gepland. Ik ben toen ’s avonds wezen kijken en de volgende dag ook nog een keer. Erg jammer om deze meiden weer te verlaten. Zeker omdat ik het eerste half jaar niet mocht spelen en daarna uiteindelijk maar iets van 8 wedstrijden heb gespeeld, omdat ik geblesseerd raakte. Ik wil zeker nog een keer voorbij gaan om een wedstrijd te bekijken. Of misschien zien we elkaar nog een keer als ze in Nederland op trainingskamp komen.

Naast alle leuke dingen die ik heb gedaan, moest ik ook aan mijn herstel werken. Zo ben ik bijna iedere dag naar de fysiotherapeut geweest. Daar werd ik dan een uur behandeld en daarna heb ik nog 2,5 uur zelf gesport. Gelukkig gaat het nu al weer een stuk beter.

Ondertussen ben ik alweer thuis in Apeldoorn. Alle spullen (ongelooflijk wat je in een jaar allemaal kan verzamelen) zijn bijna opgeruimd en het Nederlandse leven voelt weer als normaal.
Dit was dan ook mijn laatste verhaal op mijn weblog of er moet natuurlijk weer een nieuw avontuur aankomen, dan gaan we gewoon weer verder met schrijven.
Bedankt voor het lezen en alle leuke berichtjes die ik van jullie ontvangen heb.

Foto’s komen weer op http://www.mijnalbum.nl/Album=3FF7SX8Y te staan, maar dit duurt nog even.